FEEST NIEUWE OMHEINING en HARRIE VAN DER HORST PAD

Een aantal leden die al van het allereerste begin op de volkstuin komen wisten het zondag 21 augustus 2016: het is even slecht weer al tijdens de officiële opening van de tuin zo’n 36 jaar geleden. Het was maar goed dat we tenten neergezet hadden want met name tussen 14.00 en 15.30 uur regende het flink. Maar dat heeft niets afgedaan aan de feestvreugde.

60 mensen waren er getuigen van dat 7 kinderen (voor deze gelegenheid met konijnenoren) op het startsein van wethouder Sjef Verhoeven om het hardst de poort uitrenden. Dat was de handeling waarmee de nieuwe omheining officieel in gebruik genomen is. En nu maar hopen dat de echte konijnen wegblijven.

Kort daarvoor hebben we kunnen luisteren naar toespraken van onze voorzitter Ivo Maas en wethouder Sjef Verhoeven die namens het college van B en W aanwezig was. Onder de toehoorders bevonden zich ook Annie en Bert Klerks, onze trouwe sponsors en de familie van Harrie van der Horst.

In zijn toespraak wees Ivo op de unieke locatie van onze tuin, een oase van rust, misschien wel juist door het ontbreken van voorzieningen als stromend water en elektriciteit. “Gewoon nog met de handpomp”. Hij prees de vele vrijwilligers die een bijdrage hebben geleverd in de totstandkoming van de omheining en hij vergat niet om een speciaal applaus te vragen voor de coördinator van dit alles: Jan Reichwein. Onder het gekletter van de regen op het tentdak werden de dames in het zonnetje gezet die bij alle werkdagen en ook nu weer bij dit feest zorgen voor koffie, thee, lekkers en drank. Voor Magda, Marion, Lyda, Gerien en José was er een warm applaus.
Ivo maakte van de gelegenheid gebruik om de wethouder te wijzen op de slechte staat van het pad naar de tuin toe. Het is een hobbelige weg om er te komen door alle kuilen.

Wethouder Sjef Verhoeven was vereerd met de uitnodiging en zijn aanwezigheid herinnerde hem aan de periode dat ook zijn vader in een volkstuin actief was. Hij bleek dat ook een kenner te zijn van “het poten van aardappelen” en “het dieven van tomaten”. “Kom daar maar eens mee aan bij middelbare scholieren”, zei de wethouder, “dan zullen ze raar staan te kijken”.
De wethouder memoreerde nog even wat er allemaal gedaan is om de omheining tot stand te brengen. Er moet een initiatiefnemer zijn geweest. Er is nagedacht over mogelijkheden, er is een plan gemaakt en er zijn financieringsmogelijkheden gezocht. En dan met veel mensen de schouders eronder om de oude omheining te verwijderen, voorwaar geen eenvoudige klus tussen alle struiken en boomstronken door. De wethouder wist dat er 150 palen de grond in zijn gegaan en 450 meter gaas gebruikt is, bijna anderhalve kilometer draad en nog eens 450 meter gewapend plastic.

Dat dit in eigen beheer kan gebeuren toont, aldus de wethouder, de grote bereidwilligheid van vele Oisterwijkers om iets in het verenigingsleven te doen. En juist ook volkstuinders zijn voor de samenleving van belang. Bij hen is zoveel kennis aanwezig over de teelt van groenten, bloemen en fruit die doorgegeven moet worden aan de jongere generaties.

De wethouder feliciteerde onze vereniging met de nieuwe omheining en hij sprak de hoop uit dat we nu verlost zouden zijn van indringers die er met onze worteltjes van doorgaan. Op het laatst van zijn toespraak gaf hij nog even aandacht aan het erelidmaatschap van Harrie van der Horst. Een krachtig voorbeeld van jarenlange inzet wat terecht bekroond mag worden met een naam hem vernoemd pad.

Nadat de omheining door de konijnenrace van de kinderen officieel in gebruik genomen was is het naambord onthuld van wat vanaf nu het “Harrie van der Horstpad” zal gaan heten. De kleinkinderen van de zichtbaar ontroerde Harrie, onthulden het bord. Harrie is medeoprichter van de volkstuin en is al die jaren lid van het bestuur geweest waarvan het grootste gedeelte als penningmeester. De bestuursvergaderingen werden bij hem thuis in de keuken gehouden. En dat was ook de plek waar de leden op de tweede zaterdag van januari hun zaadgoed kunnen bestellen. Voor zoveel gastvrijheid was er uiteraard ook een bloemetje voor Corrie, zijn vrouw.

Gelukkig speelde de regen ons geen parten bij de konijnenrace en bij de onthulling van het naambord. Maar de laatste woorden waren amper gesproken of het water kwam al weer met bakken uit de hemel. Dus terug in de tent of de blokhut. Onder het genot van spijs en drank en de accordeonklanken van Rinus den Boer hebben we met elkaar nog lang verhalen van en over de tuin gedeeld. En warempel: het werd steeds beter weer, zelfs de zon had zin om er door te komen.

Voor het vertrek dankte de voorzitter het organiserende comité: Magda Bremmer-Smit, Marion Corvers, Ton van Dal, Rinus en Lyda den Boer en Sjack Willemen. En er gingen onmiddellijk al weer stemmen op om ook volgend jaar maar weer een feest te geven: een nieuwe pompenfeest.